AVRUPA Birliği (AB) desteğiyle 3 yıl önce başlatılan proje kapsamında eğitime alınan disleksi, otizm ve down sendromlu 18 genç, 'Umut Otobüsü' isimli oyunu sahnelemeyi başardı. 18 özel öğrenci, 28- 29 Haziran'da İtalya'nın Floransa kentindeki Sanat Festivali’nde oyunu sergileyerek, Türkiye’yi temsil edecek.

FOTOĞRAFLAR İÇİN TIKLAYIN

AB projesi kapsamında, İtalya’nın Floransa kentindeki müzik okulu öncülüğünde mental yetersizlik yaşayan çocuklara yönelik bir proje başlatıldı. 2016 yılında İzmir’de başlayan proje kapsamında disleksi, otizm ve down sendromlu, yaşları 12 ile 35 arasında değişen 18 genç, 'In Orchestra' adıyla eğitime alındı. Proje koordinatörü Uşak Üniversitesi Radyo Sinema Televizyon Bölüm Başkanı Doç. Dr. Meral Özçınar ve 9 kişilik ekip, öğrencilere, her cuma 2 saat resim, müzik ve dans terapisi verdi. Böylelikle konuşamayan özel gençlerin birçoğu, 'Hoşgeldin, selam, hoşça kal' gibi kelimeleri söylemeyi öğrendi.

İzmir Down Sendromu Derneği’nin de desteklediği projede 3 yılın sonunda, gençler, ‘Umut Otobüsü’ isimli tiyatro oyununu ortaya koydu. Oyunda kendilerine verilen rolleri başarıyla yerine getiren gençlerin gelişimi, anne babaları da mutlu etti.

Uzun emekler sonucu hazırlanan 'Umut Otobüsü' adlı oyun, 20 Haziran günü saat 17.00’de Yaşar Üniversitesi’nde sergilenecek. Oyun 28-29 Haziran günlerinde ise İtalya’nın Floransa kentindeki Avrupa Genç Sanat Festivali’nde sergilenerek, Türkiye’yi temsil edecek.

‘ARTI BİR UMUT’

Eğitim sürecini anlatan Proje Koordinatörü Özçınar, şöyle dedi:

"Her cuma iki saat atölye yaptık. Bir kısmı konuşmaya başladı. Diğerleri ile de dans ederek, göz kontağı kurarak, beden dili ile iletişime geçmeye başladık. Proje kapsamında İtalya ve Fransa’daki ekipler ile ortak çalışıyoruz. İtalya’da onlarla biraraya geleceğiz. Uzun ama keyifli bir süreçti. Manevi doyumu çok yüksek bir çalışma oldu. Üniversitedeki derslerimde bu kadar keyif aldığımı hatırlamıyorum. Süreç sonunda çocuklardan bazıları İyilik Atölyesi’nde çalışmaya başladı. Proje onların tüm hayatlarını değiştirdi. İletişim düzeyi değişince her şey pozitif oluyor. Biz down sendromlu çocukların ev içine kapanmadığı bir toplum hayal ediyoruz. Çocukların ailelerinden de güzel dönüşler aldık, müthiş destek verdiler. Bu çocuklarla göz kontağı kurmak için bile yıllarca çalışıyorsunuz. Eğitimlerin uzun sürmesinin nedeni buydu. Başlangıçta çok utangaç olan çocuklarımız şimdi oyun sonlarında şarkılar söylüyor. Ortak temanın umut ve umudu paylaşmak olduğunu düşündük. Down sendromlulara 'artı bir kromozom' diyoruz. O artı birin umut olabileceğini düşündük. Geleceğe dair bir umut." (DHA)